غزل‌های 401 تا 495

کَتَبتُ قِصَّةَ شَوقی و مَدمَعی باکی

یا مُبْسِماً یُحاکي دُرْجاً مِنَ اللِّآلي

سَلامُ اللّهِ ما کَرَّ اللَّیالي

بگرفت کار حسنت چون عشق من کمالی

رفتم به باغ صبحدمی تا چنم گلی

این خرقه که من دارم در رهن شراب اولی

زآن می عشق کزو پخته شود هر خامی

که برد به نزد شاهان ز من گدا پیامی

أَتَتْ رَوائِحُ رَنْدِ الْحِمیٰ و زادَ غَرامی

سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی